رودکی
•
او زاده نیمه دوم سده سوم هجری بود. رودکی در دربار امیر نصر سامانی بسیار محبوب شد و ثروت بسیاری به دست آورد. می‌گویند رودکی در حدود یک صدهزار بیت شعر سروده‌است[2] و در موسیقی، ترجمه و آواز نیز دستی داشته‌است.
رودکی در سه سال پایانی عمر مورد بی‌مهری امرا قرار گرفته بود.[10] او در اواخر عمر به زادگاهش بُنَج رودک بازگشت و در همان‌جا به سال 329 هجری (941 میلادی) در گذشت.[11]
او مدح‌کننده[12] امیر سعید نصر بن احمد اسماعیل(301–331 (هجری)) امیر سامانی، ابوجعفر احمد بن محمد بن خلف بن لیث یا بانویه امیر صفاری(311–352 (هجری))، ماکان پسر کاکی سردار دیلمی و خواجه ابوالفضل بلعمی وزیر سامانیان-که رودکی را به نظم کلیله دمنه انگیزاند- بوده‌اند. درباره? صله‌های گرانی که او از ماکان گرفت خود چنین سرود:
| بداد میرِ خراسانش چل هزار درم | وز او فزونی یک‌پنجِ میرِ ماکان بود |
رودکی فرزندی به نام عبدالله داشته‌است که در بیشتر تذکره‌ها پیش از نام خودش می‌آمده و از این رو به ابوعبدالله معروف شده بود.
| رودکی | |
|---|---|
 |
|
| نام اصلی | ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم |
| زمینه? کاری | شعر، موسیقی |
| زادروز | 4 دی 237 خورشیدی 25 دسامبر 858 (میلادی) 11 رمضان 244 (قمری) پنجکنت، تاجیکستان کنونی |
| پدر و مادر | محمدبن حکیم‌بن عبدالرحمن |
| مرگ | 319 خورشیدی 82 سال 940 (میلادی) 82 سال 329 (قمری) 85 سال پنجکنت |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | پنجکنت و بخارا |
| جایگاه خاکسپاری | پنجکنت |
| در زمان حکومت | سامانیان |
| نام(های) دیگر |
رودکی سمرقندی |
| لقب | پدر شعر فارسی استاد شاعران جهان |
| کتاب‌ها | مثنوی کلیله و دمنه مثنوی سندباد نامه |
| فرزندان | عبدالله |