پادرس

رضی الدین، ابوالقاسم علی بن موسی بن جعفر بن طاووس حلّی ملقب به رضی الدین و مشهور به سید بن طاووس در پنج شنبه نیمه محرم الحرام سال 589 ه. ق. در شهر حلّه عراق متولد شد.^[3] نسبت او از جانب پدر با 13 واسطه به حسن بن علی و از جانب مادر به حسین بن علی می‌رسد، به همین خاطر به او «?ذوالحسبین?» نیز می‌گویند.^[4]

پدرش، موسی بن جعفر، از راویان بزرگ حدیث است که بعدها ابن طاووس روایاتش را جمع‌آوری نموده با نام فرقة الناظر و بهجة الخاطر مما رواه والدی موسی بن جعفر منتشر نمود. یکی از اجداد ابن طاووس یعنی «?ابوعبدالله?» احمد بن محمد، دارای چهره‌ای زیبا اما پاهایی زشت بود به همین دلیل اولادش به ابن طاووس معروف شدند.^[5]

مادر ابن طاووس دختر ورام بن ابی فراس، از بزرگان علمای امامیه بود،^[6] و مادر پدرش نوه شیخ طوسی می‌باشد .^[7]

همسر وی زهرا خاتون دختر ناصر بن مهدی وزیر بود،^[8] و فاطمه یکی از فرزندانش بود که قبل از نه سالگی حافظ قرآن شد به گونه ای که پدرش به وی و برادرانش اجازه روایت الامالی (طوسی) را داد.^[9]

گفته می‌شود که سید بن طاووس موفق به دیدار امام زمان، حجت بن الحسن شده‌است.</ref name="Lohoof">

او در روز دوشنبه پنجم ذی القعده 664 ه. ق. در سن 75 سالگی در زادگاهش حله درگذشت و طبق وصیتش در حرم امیرالمؤمنین به خاک سپره شد.