سیاه دانه
•
سیاه‌دانه، یا «شونیز» (انگلیسی: Nigella Sativa) گیاهی یک‌ساله و گلدار و بومی جنوب غربی آسیا است.
در ایران این گیاه به‌ویژه در اراک و اصفهان به فراوانی می‌روید.[1] از دانه? این گیاه به عنوان دارو استفاده می‌شود.
سیاه‌دانه از راسته? گل‌های ساعت (Ranunculales) و تیره? آلالگان (Ranunculaceae) است. دانه‌اش دارای اثر قاعده‌آور، ضد کرم، ضد باکتری، مسهل و زیادکننده ترشحات شیر است.[1]
سیاه‌دانه مزه‌ای تلخ و ادویه‌ای دارد با کمی ته‌مزه? توت فرنگی. از سیاه‌دانه در شیرینی‌جات و شربت‌ها و لیکورها استفاده می‌شود. بر گونه‌ای از نان پاکستانی معروف به نان پیشاوری همیشه سیاه‌دانه می‌پاشند.
دانه‌های گیاه سیاه‌دانه.
خواص روغن سیاه دانه[ویرایش]
- استفاده از روغن سیاه دانه در برنامه غذایی تاثیر زیادی در کاهش یافتن میزان قند خون، تعادل فشارخون، بهبود آرتروز و التهاب لثه دارد و تصفیه کننده ی کلیه و مجاری ادراری است.
- چکاندن روغن سیاه دانه در بینی موجب باز شدن گرفتگی بینی می شود.
- مصرف یک قاشق مرباخوری از ترکیب روغن سیاه دانه و عسل خالص به نسبت برابر، به درمان اضطراب و تپش های قلب و تنظیم ضربان قلب کمک زیادی می کند.
- روغن سیاه دانه تاثیر بسزایی در کاهش وزن دارد.
- مواد شیمیایی گیاهی که در روغن سیاه دانه موجود هستند، اثرات ضد چاقی دارند.
- روغن سیاه دانه سرشار از امگا 6 و امگا 9 می باشد که افزایش دهنده ی قابلیت ارتجاعی سلول‌های رگ‌های خونی و کاهش دهنده ی سطوح قند و کلسترول خون در بدن است.[2]
نام‌های دیگر[ویرایش]
سیاه‌دانه، سیاه تخمه، سرنیچ سیاه، سنوخ سیاه، کمون اسود، شونیز، شونوز و کمون هندی و خلفه که در اراک به این نام مشهور است[3]
همچنین سیاله،سیاوله و سیاسونی(جافی) گفته می شود که به زبان کُردی است. برخی روایات اسلامی این گیاه را درمان هر دردی جز مرگ معرفی کرده اند